O problema é que os nenos teñen fontes de información alternativas aos pais e profesores. Ven a tele e navegan en internet. E as contas non lles cadran. As contas entre a mensaxe da transcendental lectura transmitido polos adultos e os modelos de éxito social mostrados polas súas fontes de información.
Esta semana coñeceron, por exemplo, que Natascha Kampusch, aquela moza secuestrada durante oito anos, foi contratada para presentar un programa de televisión. Non se soubo que tivese unha biblioteca na súa reclusión, nin sequera que aprenda a ler. Tampouco se sabe con exactitude de Linsay Lohan, un ídolo xuvenil cuxo negocio máis coñecido dos últimos meses é a venda das exclusivas da súa condena a rehabilitación por conducir bébeda.
Os nenos saben, ademais, que as alternativas á lectura para facerse rico e famoso non son necesariamente tan duras como o secuestro e a borracheira ao volante. Tamén existen os concursos de televisión, sexa Gran Irmán ou Supermodelo do Ano. Ata OT, que require cantar, pero tampouco ler. A líder mundial da televisión lixo, como cualificou Juan Cueto á nosa televisión, ofrece moitas opcións. E, máis que nada, modelos de conduta social. Os nenos que len, aspiran, como moito, a gañar o premio ao mellor expediente do ano. E os pobres teñen un verdadeiro problema para demostrar que, no entanto, son normais.
